ทำความรู้จักกับ "คุณหมอผึ้ง" จิตแพทย์เด็ก

            เมื่อประมาณปี 2553 มีโอกาสได้ร่วมงานกับคุณหมอผึ้งเป็นระยะสั้นๆ ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนกัน เนื่องจากเราก็เคยได้เรียนจิตวิทยามาบ้าง และสนใจประเด็นต่างๆ เกี่ยวกับจิตวิทยา ตอนนั้นก็ได้ขอให้คุณหมอเขียนบทความและแชร์ในเพจของที่ทำงาน(โรงพยาบาล) คุณหมอผึ้งน่ารักมากๆ เป็นคุณหมอที่ใจดี น้ำเสียงไพเราะอ่อนหวาน หากใครได้พูดคุยจะต้องประทับใจและหลงรักเหมือนเราแน่ๆ 

            เวลาผ่านไป 10 ปี เราอยากจะสานต่อความตั้งใจนี้ ในชีวิตเราอาจมีประสบการณ์ทั้งที่ดีและไม่ดี ความรู้สึกทุกข์และสุขที่อาจจะควบคุมความคิดจิตใจของเราได้มากน้อยแตกต่างกันไป ในแต่ละช่วงจังหวะชีวิต คนเราต้องตัดสินใจในทุกๆ วัน ว่าจะดำเนินชีวิตอย่างไร อยากให้เราได้มีพื้นที่แลกเปลี่ยนความคิดในการดำเนินชีวิตเป็นพื้นที่เพิ่มความอบอุ่นหัวใจได้ในบางช่วงเวลา ตัวเราเองไม่ได้มีความรู้อะไรมากมาย แต่จากประสบการณ์ส่วนตัวที่ได้รับความอบอุ่นหัวใจจากคุณหมอผึ้งทำให้เราอยากเชิญคุณหมอมาร่วมแชร์ความรู้เกี่ยวกับจิตวิทยาอีกครั้ง และคุณหมอก็อยากร่วมแบ่งปันเช่นกัน 

            "เลี้ยงลูกให้ทุกคนมีความสุข" คุณหมอผึ้งเป็นผู้เสนอชื่อนี้ขึ้นมา เพื่อต้องการแบ่งปันมุมมองในการดูแลหัวใจของเด็กๆ และหัวใจของทุกคนที่แวดล้อมเด็กให้มีความสุขไปพร้อมๆ กัน 

            คุณหมอผึ้ง (พญ.ชฎาพรรณ รัตนติกานนท์) จบการศึกษาแพทยศาสตร์บัณฑิต จากมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ เมื่อจบการศึกษาก็เป็นแพทย์ใช้ทุนที่แผนกจิตเวชศาสตร์ โรงพยาบาลสงขลานครินทร์เป็นเวลา 3 ปี จากนั้นเป็นแพทย์ประจำบ้าน ที่แผนกจิตเวชเด็กและวัยรุ่นที่โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ 3 ปีค่ะ จนได้วุฒิบัตรด้านจิตเวชเด็กและวัยรุ่น คุณหมอผึ้งมีประสบการณ์การทำงานเป็นจิตแพทย์ที่โรงพยาบาลกรุงเทพภูเก็ต ,โรงพยาบาลมหาราชนครศรีธรรมราช, โรงพยาบาลนครินทร์, โรงพยาบาลมิชชั่นภูเก็ต, โรงพยาบาลวชิระภูเก็ต, โรงพยาบาลราษฏร์บูรณะ, โรงพยาบาลเชียงใหม่ราม และเคยเป็นอาสาสมัครที่หอผู้ป่วยเด็กโรคเลือดโรงพยาบาลสวนดอก จังหวัดเชียงใหม่ แต่ปัจจุบัน ไม่ได้ตรวจรักษาคนไข้แล้วนะคะ คุณหมอผึ้งเล่าถึงแรงบันดาลใจในการมาเป็นจิตแพทย์เด็กว่า "คุณหมอชอบเด็ก ชอบงานที่ไม่ต้องเร่งรีบ ซึ่งจิตแพทย์เด็กในสมัยนั้นไม่มีเคสคนไข้ฉุกเฉินเลย น่าจะเป็นงานที่ได้ดูแลผู้อื่น และมีให้เวลากับครอบครัวด้วย แต่ปัจจุบันจิตแพทย์เด็กต้องเสียสละมากๆ ค่ะ" คุณหมอยังเล่าว่าสิ่งที่ประทับใจในการทำงานเป็นจิตแพทย์เด็กนั่นก็คือ "รู้สึกมีความสุขเวลาที่เห็นเด็กมีความสุข และความสัมพันธ์ในครอบครัวของเด็กดีขึ้นค่ะ" มีเหตุการณ์ครั้งหนึ่ง "คุณหมอได้พบเคสเด็กที่มีอาการก้าวร้าวตอนนั้นรู้สึกกังวลมากค่ะ แต่พี่พยาบาลที่อยู่ด้วยแสดงให้เห็นว่าความรัก ความเมตตาช่วยให้เด็กสงบลงได้" คุณหมออยากฝากถึงผู้ปกครองและครูหรือผู้ใกล้ชิดเด็กว่า “หัวใจสำคัญในการดูแลเด็ก คือ ความพยายามตั้งสติให้มั่น ร่วมกับมอบความรักความเมตตาให้เด็กอย่างจริงใจสิ่งที่เราได้ทำผิดพลาดไป เราทำดีที่สุดแล้วในขณะนั้น แต่เมื่อเราเริ่มเรียนรู้ และพยายามแก้ไข ไม่มีคำว่าสายเกินไปค่ะ”